Na het omzetten van broeihopen bij Nieuw Wulven, Houten, waren we nog niet echt aan het eind van onze energie en dus togen we medio april 2018 gedrieën richting Marken. Wegens werkzaamheden aan de dijk waren het najaar ervoor slangen aan de ene kant van het eiland weggevangen en aan de andere kant losgelaten. Er vond onderzoek plaats naar die dieren. Waren ze gebleven waar ze waren uitgezet, of weer teruggegaan richting hun oude stek. Dus zoveel mogelijk dieren vangen om daar informatie over te krijgen. We zagen die dag 27 dieren en konden er 23 vangen.
De dieren gebruiken de holtes tussen de basaltblokken als zonplek en maken gebruik van holtes om te schuilen en te overwinteren.
Maar hoe weet je dan of je eenzelfde dier terug hebt gevangen ? Nou.... je vangt een dier...
... en maakt een foto van de onderkant van het lichaam, zeg maar de eerste 15 buikschubben achter de kop...
... de vorm en kleur zijn uniek voor iedere ringslang, zeg maar een soort "streepjescode". Door foto's te vergelijken kun je dus zien of je dit dier al eerder hebt gevangen. En dan dus de vanglocatie(s) vergelijken. Vroeger moest dat handmatig, foto's naast elkaar leggen. Tegenwoordig is daar software voor.
Zoals al gezegd, we hadden er aardig wat.
Soms zelfs meerdere tegelijk.
En natuurlijk stonken we als een bunzing. Nou ja, ringslang dan. Als verdediging scheiden ze een stinkende vloeistof uit een klier bij de cloaca. De dijk was ook favoriet wat honden uitlaten betreft. En honden en ringslangen... gaan blijkbaar niet goed samen. Heel wat honden gingen flink aan de blafferij tegen ons. En in tegenstelling tot honden... katten zijn er juist gék op. Ik kwam thuis en die twee miauwfabrieken van ons waren niet bij me weg te slaan.
Behalve de stankverdediging heeft een ringslang als dat niet voldoende werkt, nog een tweede truuc... het dier draait zich (half) op de rug, tong uit de bek en blijft stil liggen, net alsof ie dood is. Laat je het dier los en zet je 'm weer weg ergens op de grond blijft het dier vaak ook nog een tijdje zo liggen, totdat het zich weer veilig genoeg voelt om weg te kruipen.
