Van binnen knalrood en van buiten vuilwit tot roze. De zwam heeft een lange wortel, waarmee hij saprotroof in dode takken en stammen wortelt. Meestal op verteerd loofhout en bemoste stronken op vochtige, schaduwrijke plekken. In 1984 ontdekten mycologen dat er niet één maar twee soorten zijn en het verschil is alleen onder de microscoop te zien. Deze rode op het plaatje is de Krulhaarkelkzwam, het meest algemeen voorkomend en te herkennen aan de krullende uiteinden van zijn beharing (onderste foto), die aan de buitenkant zitten. De andere is de Rode kelkzwam. Aanvankelijk waren ze zeldzaam, maar al een paar jaar komen ze steeds talrijker voor. Ze zijn van oktober tot en met maart te vinden en zijn behoorlijk winterhard. Zodra het zonniger en warmer wordt verdwijnen ze of ze zijn dan al opgegeten.
Harmelen, 9 maart 2023

Fraai, Brigitte.