Jacht en beheer vormen een onlosmakelijk noodzakelijk geheel, vooral in een dichtbevolkt land als Nederland. De aanwezigheid van diverse diersoorten die zich onbeperkt blijven vermeerderen op menselijke restvoedingsstromen compliceert de situatie. Hoewel de primaire motivatie voor jagers het benutten van wild is, streven zij ook naar het handhaven van ecologisch evenwicht. Daar spant de jager zich het hele jaar voor in.

In het geval van grofwildjagers kan het wegvallen van benutting als een zorgwekkende ontwikkeling worden gezien. Het belang van balans tussen verschillende leeftijdsgroepen en geslachten wordt verder ondermijnd wanneer roofdieren zoals wolven zich manifesteren en de harmonie verstoren, waardoor evenwichtige populaties in korte tijd volledig kunnen verdwijnen.

Kleinwildjagers ervaren soortgelijke uitdagingen, zoals het verdwijnen of verminderen van jachtsoorten door bijvoorbeeld verboden op kraai- en vosbestrijding. Deze beperkingen hebben directe gevolgen voor de biodiversiteit en het ecosysteem.

Daarnaast worden jagers geconfronteerd met financiële lasten en verplichtingen, zoals het meer wekelijks moeten bestrijden van ganzen voor schadetegemoetkoming uitkering aan grondeigenaren. Deze inspanningen worden echter niet beloond, waardoor jagers aanzienlijke kosten dragen zonder compensatie. Voorheen bestond die compensatie uit het mogen benutten van de jachtsoorten.