Hoi Bart-Jan en anderen,
Het liefst zie ik inheemse soorten, daar heb ik het meeste mee. Die kom ik regelmatig tegen op wandelingen.
En dan vooral insecten/ongewervelden en planten.
Maar ook vogels, bomen, en de meeste andere soortgroepen vind ik leuk.
Mossen, paddenstoelen/zwammen en spul van langs de kust, daar heb ik minder mee

Hoi Mike,
Ik heb even foto's en tekeningen in de Ecologische flora van Nederland vergeleken met de foto's die jij geplaatst hebt.
Ik denk eerder Veenpluis. Die is voller van bloem/pluis dan Wollegras.
De kleur op de foto van Veenpluis is in het echt witter.

Volgens mij geen Boskruiskruid.
Ik heb de Heukels en de Ecologische flora erbij gepakt.
Beide schrijven dat de bladeren geelachtig groen zijn. De plant zelf niet zo "bossig".
Beetje vergelijkbaar met Klein kruiskruid.
Op de foto lijkt mij gewoon Jacobskruiskruid.

Minuscule trackers op motten leggen uitzonderlijk navigatievermogen bloot

Bron: Nu.nl

Ik zit al sinds 2007 of 2008 op waarneming.nl.
Vanwege tijdgebrek voer ik maar weinig in.
Wel bijzondere soorten of soorten die ik zelf voor de eerste keer zie. Vroeger via de pc, moest je nog de coördinaten invoeren, nu veel handiger met locatie pins. Vanwege het gemak gebruik ik nu Obsmap.
Obsidentify is best een handige app, maar zit er ook wel een naast.
Daarom controleer ik de uitkomst meestal op waarneming.nl of nederlandsesoorten.nl.

Ja, lekker volgezogen vrouwtje.

Deze bladluis is geparasiteerd door een soort sluipwesp.
Soort bladluis weet ik niet, soort sluipwesp ook niet.
Het schijnt dat meerdere soorten bladluis dezelfde kleur en uiterlijk krijgen nadat de sluipwesp haar eitjes er in heeft afgezet.
Bruin en leerachtig. En zo bolvormig. De geparasiteerde bladluizen worden mummies genoemd.

Misschien een larve van het geslacht Agriotes.
Moeilijk zo van een foto, de ritnaalden lijken erg op elkaar.

Mooi Sterrenschot.
Een reiger heeft een vrouwtje kikker of pad, met eitjes in haar lijfje, ingeslikt.
Door de maagsappen verteerd de kikker/pad, maar de eitjes niet. Door het vocht zwelt de geleilaag om de eitjes op. De massa wordt uitgebraakt. Je ziet dan de gelei, maar ook nog de zwarte eitjes waar de gelei nog niet is opgezwollen.
Normaal vormt zich de gelei als de kikker/pad de eitjes afzet. Eitjes afzetten gebeurt altijd in copula, als de eitjes uit het vrouwtje komen, spuit het mannetje zijn sperma erover heen. Er vindt dus geen penetratie plaats.
Na de afzetting zwelt de geleilaag om de eitjes op en wordt dus kikkerdril of in geval van een pad, eisnoer.
Leuk om later nog eens naar het sterrenschot wat in het gras ligt te gaan kijken, door de regen wordt er soms nog gelei gevormd.

Ik heb de info van RAVON zelf.
Daar staat ook de herkenningskaart Groene kikkers.
Ik heb geprobeerd de link van de kaart hier in te plakken, maar dat lukt niet. Moet je zelf even op hun site kijken.

In het boek Amfibieën en Reptielen van Nederland (2009) wordt gesproken over het Groene kikkers complex; bevat twee soorten, de Poelkikker en de Meerkikker én een hybride, de Bastaardkikker.
Dan staat er nog een heleboel uitleg over hoe deze dieren zich ingewikkeld voortplanten.

Aan de hand van de graafknobbels zijn de drie soorten te determineren.
Ook de lengte van de achterpoten is een determinatiekenmerk.